Αναζήτηση

Που πήγαν
Οι λόφοι της νιότης μας
Τα λιβάδια της ψυχής μας
Οι θάλασσες των ονείρων μας
Οι αγροί της υπαρξής μας

Αξημέρωτα;

Αντισταθείτε διαβάζοντας

Είναι αργός ο θάνατος γι΄αυτόν που δε διαβάζει... Pablo Neruda


Το αναγνωστικό κοινό στην Ελλάδα σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα περιορίζεται δυστυχώς στο 8,5%. Ένα ποσοστό ιδιαίτερα απογοητευτικό για μια χώρα με τόσο σημαντικό πολιτισμό.
Αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί οι Έλληνες δε διαβάζουν; Μια αυθόρμητη και συνηθισμένη απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος. Για σκεφτείτε το λίγο αυτό, γιατί μια άλλη έρευνα επίσης πρόσφατη μας αποκαλύπτει ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων βλέπει τηλεόραση καθημερινά κατά μέσο όρο δύο ώρες! Απίστευτο, και όμως αληθινό. Σκεφτείτε για λίγο, πότε ήταν η τελευταία φορά που αγγίξατε, που ξεφυλλίσατε, που ασχοληθήκατε ουσιαστικά μ΄ένα λογοτεχνικό ανάγνωσμα; Το εβδομαδιαίο ή το καθημερινό «σίριαλ» όμως το θυμάστε έτσι; Η μήπως όχι;
Κάνατε ποτέ δώρο ένα βιβλίο; Η μήπως είναι ακριβό δώρο; Ένα βάζο όμως ή ένα ρούχο μήπως είναι ακριβότερα;

Αυτό που μπορώ με σιγουριά να σας πω είναι ότι το βιβλίο, σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο, είναι ζωντανό δώρο και απρόβλεπτο! Η ανάγνωση του μπορεί να προσφέρει χαρά, συγκίνηση, ενθύμηση, καταπολέμηση της μοναξιάς και πολλά πολλά ακόμη που είτε τα ξέρετε ήδη, είτε θα τα ανακαλύψετε στην πορεία σας- αρκεί μόνο να διαβάζετε...
Κάντε το πρώτο βήμα, επισκεφτείτε μια βιβλιοθήκη, ένα βιβλιοπωλείο, μια έκθεση βιβλίου, ποτέ δεν είναι αργά να ανακαλύψετε τη χαρά της ανάγνωσης. Ποτέ δεν είναι αργά να συνομιλήσετε με τους ήρωες των μυθιστορημάτων, των ποιημάτων, των διηγημάτων. Ποτέ δεν είναι αργά να ξεκολλήσετε για λίγο από το «ζάπινγκ» και ν΄ασχοληθήτε μ΄ένα ανάγνωσμα.
Εξάλλου οποιοδήποτε σύστημα εξουσίας δεν θέλει ποτέ πολίτες με κριτική σκέψη και με πνευματική αυτονομία, γιατί πολύ απλά θα το αμφισβητούν. Θα τους αφήσουμε να μας χειραγωγούν;
Δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να ανακαλύψει το διάβασμα και τα οφέλη θα είναι πολλαπλά σε όλους τους τομείς της ζωής σας

Σχόλιο στην καθημερινότητα

Γνωρίζετε ότι υπάρχει μια κοινοτική οδηγία από το έτος 2000 περί προτεραιότητας των πεζών; Τι σας λέω τώρα! Κάθε μέρα που περνά δε βλέπουμε τους ανθρώπους πια, μα τα αυτοκίνητα. Γιατί δυστυχώς στη χώρα μας αυτά έχουν προτεραιότητα, μαζί μ΄αυτούς που τα οδηγούν! Αδιανόητα γεγονότα, μα είναι η πραγματικότητα. Πόσες φορές δεν έχουμε συναντήσει ανθρώπους φορτωμένους με τα ψώνια τους ή μαμάδες με τα καροτσάκια και τα παιδάκια τους...Πόσες φορές έχετε σταματήσει το όχημα σας για να τους διευκολύνετε; Σημειώσατε Χ. Ναι, το ξέρω άμα έχει κίνηση δεν είναι εύκολο να σταματήσεις γιατί θα σε «στολίσουν» αυτοί που κινούνται από πίσω σου, άσε που κινδυνεύεις να σε τρακάρουν κιόλας.
Ή στο μετρό πόσες φορές με το που ανοίγουν οι πόρτες δε βιάζεστε να μπείτε μέσα-εμποδίζοντας αυτούς που εξέρχονται-γιατί έχετε δει μια θεσούλα κενή, βρε αδερφέ, να ξεκουράσετε το ταλαιπωρημένο σας κορμί; Όμως ψάχνω να βρω και ΄γω ευγένεια και υπομονή στις συνήθειες των Ελλήνων. Σαν να ψάχνεις ψύλλο στ΄άχυρα!
Πόσοι και πόσοι από ΄μας δε βιάζονται; Στις κυλιόμενες σκάλες ας σταθούμε δεξιά-αποχωριζόμενοι για λίγα δεύτερα το σύντροφο ή το συνομιλητή μας-ώστε να επιτρέπουμε στους βιαστικούς να βιάζονται χωρίς να μας ενοχλούν... Άσε πια αυτοί που παραβιάζουν τις λεωφορειολωρίδες, τι να πώ; Θεωρούν τη δική τους δουλειά πιο σημαντική από των άλλων που αποχωρίζονται το αυτοκίνητο(σεβόμενοι και το περιβάλλον) για να στριμωχτούν στο λεωφορείο. Γιατί κακά τα ψέμματα οι περισσότεροι από εμάς έχουν αυτοκίνητο, συλλογική συνείδηση δεν έχουμε. Απλά, χρησιμοποιήστε το όχημα σας σωστά, και πάνω απ΄όλα σεβασμός στους πεζούς γιατί πεζοί είμαστε όλοι μας. Και επιτέλους σεβασμός στον άνθρωπο!! Ζητάω πολλά;...